@Mitul pogral Djoka dosc solidnie, wiec na bedzie czas na dyskusje jeszcze potem

uzasadnic moglbys ?

Marion Bartoli, Francesca Schiavone, Yanina Wickmayer, Dominika Cibulkova, Petra Kvitova, a nawet Cwetana Pironkowa. Kobiety doświadczone i nieopierzone nastolatki, miniaturki i baby potężne, że aż strach. Co łączy te osoby, na co dzień zaliczane do tenisowej drugiej ligi?

Mianownik jest jeden: niespodziewane sukcesy w Wielkich Szlemach. W Paryżu, Londynie lub Nowym Jorku wymienione zawodniczki dochodziły na sam szczyt lub zatrzymywały się tuż przed nim. Czyli znalazły się tam, gdzie nigdy nie udało się awansować od dawna występującej w ekstraklasie Agnieszce Radwańskiej.

Dlaczego, jakim sposobem? Przecież 21-letnia krakowianka ma od nich więcej talentu, umiejętności i sprytu. To prawda. Niestety, posiada też jedną cechę na korcie niepożądaną: lubi tenis wygodny.

Definicja tej "wygody"? Perfekcja w starciach z rywalkami uderzającymi niezbyt mocno lub bardzo schematycznie. Do pierwszej grupy zaliczają się choćby Alberta Brianti czy Sara Errani, wychowane według starej włoskiej recepty: bieganie plus regularność to awans do pierwszej setki. Do drugiej - Melinda Czink czy Jelena Diemientiewa. Operujące nieco szybszą piłką, lecz tylko w określonych kombinacjach. Rywalizując z nimi Isia czuje się jak w swoim Mercedesie: pewnie, komfortowo, bezpiecznie. Muzyka gra, a ona może być pewna, że dziewczyna po drugiej stronie siatki nie zdecyduje się na żadne szaleństwo i nagle nie ruszy do wyścigu.

Schody zaczynają się, gdy na swej drodze Agnieszka napotka przeciwniczki zamykające oczy i strzelające z linii końcowej jak karabiny maszynowe. Ryzykujące, bez przerwy atakujące z obłędną szybkością dwadzieścia centymetrów od linii. Takie jak siostry Williams, bojowo usposobiona Na Li, czy nie mająca nic do stracenia Jarosława Szwiedowa. Wtedy w każdej wymianie Radwańska non-stop walczy o życie, a takie pojedynki przypominają raczej podróż zatłoczonym i rozklekotanym Ikarusem. O wygodzie można zapomnieć, do celu jedzie się znacznie dłużej, chcąc do niego dotrzeć, trzeba zacisnąć zęby. Bo tak naprawdę pragnie się wysiąść na najbliższym przystanku...

Agnieszka do autobusu wsiada ostatnio coraz rzadziej. I w życiu i - w przenośni - na korcie. Jeszcze trzy lata temu na pamięć znała ceny biletów MPK, dziś interesują ją wyłącznie koszty paliwa. OK, żaden grzech, takie są uroki finansowej stabilizacji...

Jednak w tenisie stabilizacja to pierwszy stopień do piekła. Zawodowiec w trudnych chwilach trenuje jeszcze mocniej, uruchamia łokcie i walczy o swoje. Tymczasem ostatnio odnosimy wrażenie, że Polka nie we wszystkich spotkaniach stara się łokcie wykorzystywać. Szkoda! Niepozorny "Pironek", parokrotnie przećwiczony kiedyś przez Radwańską, na londyńskiej trawie właśnie ośmieszył Venus...

Tutaj nie ma co dyskutowac, maly tajpejczyk/japoniec/chinczyk/robocop musi serwisem napierniczac

brawo haku piękny tekst opisujący tenis Radwańskiej

brawo haku piękny tekst opisujący tenis Radwańskiej

Marion Bartoli, Francesca Schiavone, Yanina Wickmayer, Dominika Cibulkova, Petra Kvitova, a nawet Cwetana Pironkowa. Kobiety doświadczone i nieopierzone nastolatki, miniaturki i baby potężne, że aż strach. Co łączy te osoby, na co dzień zaliczane do tenisowej drugiej ligi?

Mianownik jest jeden: niespodziewane sukcesy w Wielkich Szlemach. W Paryżu, Londynie lub Nowym Jorku wymienione zawodniczki dochodziły na sam szczyt lub zatrzymywały się tuż przed nim. Czyli znalazły się tam, gdzie nigdy nie udało się awansować od dawna występującej w ekstraklasie Agnieszce Radwańskiej.

Dlaczego, jakim sposobem? Przecież 21-letnia krakowianka ma od nich więcej talentu, umiejętności i sprytu. To prawda. Niestety, posiada też jedną cechę na korcie niepożądaną: lubi tenis wygodny.

Definicja tej "wygody"? Perfekcja w starciach z rywalkami uderzającymi niezbyt mocno lub bardzo schematycznie. Do pierwszej grupy zaliczają się choćby Alberta Brianti czy Sara Errani, wychowane według starej włoskiej recepty: bieganie plus regularność to awans do pierwszej setki. Do drugiej - Melinda Czink czy Jelena Diemientiewa. Operujące nieco szybszą piłką, lecz tylko w określonych kombinacjach. Rywalizując z nimi Isia czuje się jak w swoim Mercedesie: pewnie, komfortowo, bezpiecznie. Muzyka gra, a ona może być pewna, że dziewczyna po drugiej stronie siatki nie zdecyduje się na żadne szaleństwo i nagle nie ruszy do wyścigu.

Schody zaczynają się, gdy na swej drodze Agnieszka napotka przeciwniczki zamykające oczy i strzelające z linii końcowej jak karabiny maszynowe. Ryzykujące, bez przerwy atakujące z obłędną szybkością dwadzieścia centymetrów od linii. Takie jak siostry Williams, bojowo usposobiona Na Li, czy nie mająca nic do stracenia Jarosława Szwiedowa. Wtedy w każdej wymianie Radwańska non-stop walczy o życie, a takie pojedynki przypominają raczej podróż zatłoczonym i rozklekotanym Ikarusem. O wygodzie można zapomnieć, do celu jedzie się znacznie dłużej, chcąc do niego dotrzeć, trzeba zacisnąć zęby. Bo tak naprawdę pragnie się wysiąść na najbliższym przystanku...

Agnieszka do autobusu wsiada ostatnio coraz rzadziej. I w życiu i - w przenośni - na korcie. Jeszcze trzy lata temu na pamięć znała ceny biletów MPK, dziś interesują ją wyłącznie koszty paliwa. OK, żaden grzech, takie są uroki finansowej stabilizacji...

Jednak w tenisie stabilizacja to pierwszy stopień do piekła. Zawodowiec w trudnych chwilach trenuje jeszcze mocniej, uruchamia łokcie i walczy o swoje. Tymczasem ostatnio odnosimy wrażenie, że Polka nie we wszystkich spotkaniach stara się łokcie wykorzystywać. Szkoda! Niepozorny "Pironek", parokrotnie przećwiczony kiedyś przez Radwańską, na londyńskiej trawie właśnie ośmieszył Venus...

Murray zdrowy czy skreczuje?

ide po kija i jade pod stocznie, znow protestuja

wlasnie sie gosc wypowiada w tv "żądamy!!!"

do roboty ku.rwa jego mać !

związki zawodowe

Marco Mirnegg - Oliver Patience 1

Challenger Braunschweig

pogralem, i moge raczej polecic ten typ gosc nie przegral meczu od xxxxxxxx spotkan