Resort finansów przewiduje, że siedem firm organizujących do tej pory zakłady wzajemne będzie zainteresowanych rozwojem działalności w sieci.
Ministerstwo szacuje, że będą one mogły zacząć świadczyć swoje usługi pod koniec 2010 r., co od 2011 r. dawałoby budżetowi ok. 60 mln zł rocznie. Jeśli do polskich bukmacherów dołączą firmy zagraniczne, łączne dochody fiskusa z tego tytułu mogą wynieść ok. 260 mln zł rocznie.
A ja myślałem, że:
Pojęcie hazard posiada szerokie
znaczenie. Jest ono kojarzone także z aktywnością, której wynik zależy wyłącznie od
przypadku. Osoby uprawiające hazard, pomimo braku kontroli nad biegiem wydarzeń,
zawierzają losowi ich wynik, z nadzieją wygranej. Wydatki polskiego społeczeństwa na gry
hazardowe stale rosną. Utrata kontroli nad uprawianiem hazardu charakteryzuje się brakiem
odczuwalnych (somatycznych) objawów, które mogłyby pomóc w jego diagnozie.
Patologiczny hazard został podniesiony do rangi osobnego zaburzenia psychicznego
zdefiniowanego jako „zaburzenie polegające na często powtarzającym się uprawianiu
hazardu, który przeważa w życiu człowieka ze szkodą dla wartości i zobowiązań społecznych,
zawodowych, materialnych i rodzinnych”.
Problem uzależnienia od hazardu dotyczy w takim samym stopniu dorosłych, jak i
nastolatków. Praktycznie nieograniczony dostęp do różnorakich form hazardu skutkuje
według specjalistów od uzależnień niepokojącym wzrostem w Polsce liczby osób
uzależnionych. Szczególnie hazard internetowy, którego dostępność jest znacznie większa niż
tradycyjnych gier, oraz gry na automatach niosą ze sobą zwiększone ryzyko uzależnienia i
zagrożenia dla nieletnich. Łatwość uzależnienia jest szczególnie odczuwalna u osób
niepełnoletnich, które jako mniej dojrzałe emocjonalnie od dorosłych są bardziej podatne na
pokusy, co powoduje, że w ich przypadku szybciej przekształcają się one w uzależnienie.
Problemy osobiste będące następstwem hazardu przynoszą uszczerbek na zdrowiu
psychicznym (depresje), skutkują wyalienowaniem społecznym uzależnionych osób,
współuzależnieniem bliskich, kosztami finansowymi (zadłużeniem, bankructwem, utratą
dochodów). Koszty społeczne i ekonomiczne tego uzależnienia ponoszą nie tylko rodziny
hazardzistów czy ich pracodawcy, ale całe społeczeństwo. Państwo nie może pozostać
obojętne wobec zagrożeń wypływających z dostępności hazardu i ryzyka uzależnienia od
niego swoich obywateli. Zagrożenie to jest na tyle wysokie, że niezbędne jest podjęcie
radykalnych działań i zastosowanie ograniczeń dotyczących tej branży.